هر کشوری دارای منابع و تولیداتی ویژه است که برخی از آن‌ها مازاد بر مصرف و نیاز داخلی هستند. در عین حال، همین کشور ممکن است برای توسعه و بهبود اقتصاد خود، فاقد منابعی دیگر باشد. به عنوان مثال، درحالی‌که برخی از کشورها از نظر مواد معدنی و فلزات گران‌بها یا سوخت‌های فسیلی غنی هستند، برخی دیگر با کمبود این منابع مواجه هستند. همچنین برخی از کشورها سیستم‌ها، ابزارها و زیرساخت‌های آموزشی یا مخابراتی یا اطلاعاتی توسعه‌یافته‌ای دارند، درحالی‌که برخی دیگر در این زمینه‌ها نیازمند واردات این ابزارها، فناوری‌ها یا خدمات هستند. از سوی دیگر صادرات و واردات کالا فقط هسته اصلی هر کسب‌وکار بزرگ و موفق نیست؛ بلکه به رشد و گسترش اقتصادهای ملی نیز کمک می‌کند.
